Tot een eind in de 19de eeuw maakte Nerem deel uit van de parochie Vreren. Voor 1335 was er wel al een kapel, toegewijd aan Sint-Nicolaas. Begever van het rectoraat was de abt van Flône bij Luik. De kapel werd meestal bediend door een kapelaan van de moederkerk van Vreren. Ze was gelegen op de Kapellenberg, maar hoe ze er uitzag weten we niet. Uit een verslag van de aartsdiaken van Haspengouw weten we wel dat ze in het begin van de 18de eeuw in een zeer slechte staat verkeerde en dat praktisch alles ontbrak. Het gebouw had geen plafond en de deur was versleten. Voor de eredienst was er enkel een koperen kelk en geen behoorlijke kazuifel.

Toen Nerem in 1839 een zelfstandige parochie werd, heeft men de oude kapel afgebroken. Met de steun van de gemeente vormde pastoor Otger Heckeleers uit Sluizen de vroegere tiendenschuur van het kapittel van het H. Kruis te Luik uit 1788 om tot een kerk, toegewijd aan Sint-Servaas. De ernaast gelegen hof van Dewalleff werd kerkhof. Een oud huis tegenover de kerk werd voorlopig ingericht als pastorie. De eerste steen van de huidige kerk werd gelegd in 1876, maar het gekozen bouwterrein bleek niet ideaal te zijn. De funderingen moesten aangebracht worden op palen en boomstammen. Reeds tijdens het optrekken van de muren moesten deze stevig verankerd worden om niet in te storten. Daarom ook dat het geplande stenen gewelf er nooit kwam. In 1878 was het kerkgebouw toch voltooid geraakt voor de kostprijs van 580.000 frank.