Sluizen wordt vermeld als “Slusis” in een bulle van paus Innocentius II van 31 maart 1399, waarin alle bezittingen van het Sint-Servaaskapittel van Maastricht worden opgesomd. Ook dit dorp was immers één van die elf banken of dorpen van Sint-Servaas.
Het dorp bezat in de middeleeuwen ook een burcht, die echter in het begin van de 15de eeuw volledig werd verwoest door de Luikenaars. Die waren in opstand gekomen tegen hun prins-bisschop Jan van Beieren (1390-1418), maar in 1408 in Othée bij Rutten verslagen door de troepen van hertog Jan zonder Vrees, de schoonbroer van de prins. Van de oude burcht uit de 12de eeuw zijn aan de zuidkant van het gebouw nog enkele muurresten te zien. Wat er nu staat, is nog een gedeelte van het kasteel uit de 17de eeuw, gebouwd in Maaslandse stijl.

Sluizen is steeds een klein Haspengouws dorp gebleven. In 1846 bestonden er, naast boerderijen, een watermolen, vijf brouwerijtjes, een jeneverstokerij en een kleine siroopfabriek. In de 19de eeuw bloeide hier de strohoedenfabricage. Thans zijn er op de vruchtbare leemgronden nog wel enkele landbouwbedrijven gevestigd, maar bestaat 2/3 van de actieve bevolking uit pendelaars, vooral naar het Luikse. Waar er in 1846 465 inwoners waren, was dit aantal in 1961 gestegen tot 812. Dat jaar werd het Franstalige gehucht Haut-Vinâve afgestaan aan de gemeente Glons. Dit verklaart wellicht waarom er in 1976 nog slechts 660 inwoners waren, alhoewel de migratie hierin ook een rol heeft gespeeld. Het jaar nadien, op 1 januari, gingen Sluizen en Mal over naar Tongeren.