Toen alles afgelopen was liet Paul Neven het archief in vier kisten vernagelen en plaatsen op de zolders van zijn herenwoning in de Tieckenstraat. Na Neven’s overlijden in 1946 werd diens studie en woning overgenomen door de notaris Georges Hougaerts, die in 1969 de kisten met de documenten van “La Tenture” aan het stadsarchief overmaakte, waar zij vooralsnog het enige industrieel archief vertegenwoordigen. Derhalve zijn zij voor de geschiedenis van de nijverheid in Zuid-Limburg van het hoogste belang, te meer daar het fonds op een zekere volledigheid mag bogen, al omvat het slechts de jaren 1919-1935.
Pas in 1981 kon wijlen stadsarchivaris Henry Baillien de tijd vinden om tot het klasseren van dit fonds over te gaan. Na een eerste identificatie werden 233 registers, pakken en dossiers op steekkaarten beschreven. Deze dossiers konden evenwel nog niet als definitief afgesloten beschouwd worden, want de losse stukken vormden als gewoonlijk een verwarde massa; slechts een gedeelte was in pakken en dossiers samengebracht, doch de titel bleek meestal de inhoud niet te dekken. Alles diende dus van voren aan opnieuw ter hand genomen te worden. Ook viel het op dat de meeste pakken met 1 juli aanvingen en op 30 juni van het volgend jaar eindigden; dit stemt nochtans helemaal met de statuten overeen, die wilden dat het boekhoudkundig jaar met 1 juli begon.
Na de definitieve herschikking en afwerking bleven er 88 registers en 131 pakken of dossiers over, samen 219 nummers, die het voorwerp van onderhavige inventaris uitmaken.